بررسی نتایج تیمپانومتری و لزوم گذاشتن لوله تهویه گوش میانی در کودکان مبتلا به شکاف کام

سابقه و هدف: شکاف کام از ناهنجاری های شایع صورت می باشد. از مهم ترین عوارض آن اختلالات شنوایی انتقالی است. در این مطالعه بر آنیم تا وضعیت تیمپانومتری و لزوم گذاشتن لوله تهویه (vt) را بررسی نماییم. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی یازده ساله که روی کودکان در محدوده سنی یک تا دو سال انجام گرفت، تیمپانومتری قبل از عمل جراحی بر روی کودکان مراجعه کننده جهت ترمیم شکاف کام انجام شد و نتایج آن به شکل سه گروه استاندارد a، b و c ثبت شد. در صورتی که نتیجه تیمپانومتری نوع b یا c بود، جهت بیمار vt تعبیه شد. مشاهدات جراحی از نظر وجود ترشحات سروزی، چسبنده یا چرکی ثبت گردید. نهایتاً این مشاهدات با نتایج تیمپانومتری و نوع شکاف کام مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 48 بیمار وارد مطالعه ما شدند که از این تعداد 22 نفر پسر و 26 نفر دختر با میانگین سنی 15 ماه بودند. در تیمپانومتری قبل از عمل بیماران، 21 گوش نوع a، 68 گوش نوع b و بقیه نوع c بوده است. در واقع در 5/87 درصد افراد حداقل یک گوش تیمپانوگرام غیر طبیعی را نشان می داد که نیاز به vt داشت. در 3/93 درصد موارد گوش میانی حاوی ترشح بود که در 80 درصد موارد این ترشحات از نوع غلیظ یا چرکی بوده است و بین نوع ترشحات و نتایج تیمپانومتری ارتباط معنی داری وجود داشت. استنتاج: از آن جایی که اکثریت بیماران مبتلا به شکاف کام، تیمپانوگرام ناهنجار دارند، به نظر می رسد در همه بیماران حتی بدون ارزیابی اولیه با تیمپانومتری می توان  vtگذاشت.